The Old Slaughterhouse

Eergisteren werden we wakker met prachtig weer bij Frans Jozef Glacier. We wilden een wandeling van 3 a 4 uur maken, maar een deel van het pad was afgesloten vanwege de orkaan van een paar weken terug. Daarom hebben we alleen het bovenste deel naar de gletsjer gelopen. Mooi en indrukwekkend om te zien, maar de Aletzgletsjer vinden we toch mooier. Je zag maar een klein stukje van de gletsjer, van vrij ver. Om meer te zien moest je met een helikopter, en de prijzen daarvoor vonden we toch wat te gek worden. Een klein ommetje naar Peters Pool, waar we mooie reflecties zagen, was nog wel de moeite waard.

Daarna zijn we verder gereden, via de westkust naar het noorden. Wederom een mooie weg, steeds weer anders. Onderweg hadden we een stop bij de Pancake Rocks, een leuke stop met indrukwekkende rotsen en ‘blowholes’ (gaten/vormen in de rots waar de golf doorheen slaat). Tegen het eind van de middag kwamen we bij Westport en besloten we, ondanks dat het al vrij laat was, naar Cape Foulwind te rijden. Daar zat een grote groep zeeberen, waarvan een deel aan het spelen was.
We hadden besloten deze nacht te kiezen voor een ‘risico’ hostel. Het heet The Old Slaughterhous (in Hector) en in de beschrijving stond dat het 10 minuten lopen was door het regenwoud, en de ervaring met het houthakken in het donker... We hadden van tevoren gebeld en moesten maar laten weten als we in Westport waren. Dat deden we en we zouden opgewacht worden. Toen we het adres van het hostel hadden gevonden, stond er inderdaad een man te wachten met zijn quad. Hij bracht onze spullen naar boven en wij liepen naar boven. Het huis stond tegen een helling, in het regenwoud, met uitzicht op de zee. Een PRACHTIG huis op een prachtige plek. Het hostel bleek meer een soort homestay te zijn, aangezien David hier zelf ook woonde. Hij vertelde dat hij dit huis zelf had gebouwd, dat wij de enige gasten waren en dat hij drie dagen later zou sluiten. Erwin en ik gingen koken, David maakte een vuurtje, we praten wat en daarna trok hij zich terug in zijn eigen ruimte.
Na een heerlijke nacht slapen dachten we door de gordijnen te zien dat het grijs was buiten, dus maakten we niet zoveel haast met opstaan. Gelukkig bleek het snel op te klaren, zodat we onze geplande wandeling konden maken. We gingen vandaag een deel van de Heaphy Track lopen, eigenlijk een meerdaagse tocht. Na een stuk rijden bleek het pad gelukkig open. De wandeling was super; wat een prachtige omgeving! Dicht tropisch regenwoud (weer anders dan zuidelijker met meer palmen) dat direct aansloot op een kort stuk strand en zee. Na 5 uur wandelen waren we weer terug bij de auto en reden we weer terug naar The Old Slaughterhouse.
Erwin ging deze avond pannenkoeken bakken (weer een ervaring zonder kant en klaar pannenkoekmeel en pannen zonder anti-aanbaklaag) en we vroegen David om met ons mee te eten. De pannenkoeken met rozijnen, champignons, spek en kaas waren heerlijk na zo’n dag wandelen en het was erg gezellig aan tafel. Helaas sliep ik (en daardoor Erwin ook) wat minder lekker omdat ik midden in de nacht weer van alles hoorde rondlopen…

Vandaag zijn we naar Waikato gereden, in The Golden Bay en vlakbij Abel Tasman National Park. Onderweg hadden we een stop bij de langste hangbrug van Nieuw Zeeland en wat korte stops bij uitzichtpunten. We besloten vandaag helemaal naar The Golden Bay te rijden, waar we met het vallen van de avond aankwamen. Aangezien het moederdag is hebben we net allebei even naar huis gebeld, fijn om de moeders even te spreken! Morgen zijn we van plan weer een lange wandeling te maken, dus we gaan zo lekker slapen.